Tahirü'l-Mevlevi'nin Şarkıları

Tâhirü’l-Mevlevî’nin Şarkıları (Tahir Olgun, 1877-1951)

1
Remel: Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün

Anladım ki intifâ-yı sûzişin mümkin değil
İştidâd et bârî bir âteş-feşân volkan kesil
İştiâlin iltihâb-ı dûzahı kılsın hacil
Yak, bitir, mahvet beni ey âteş-i cân-sûz-ı aşk

Gıbta-i ebr-i seher kıl şu‘le-i gül-fâmımı
Reşk-i gülzâr-ı Halîl et sû-be-sû endâmımı
Iztırâbın elverir aldın bütün ârâmımı
Yak, bitir, mahvet beni ey âteş-i cân-sûz-ı aşk

Cân fedâ Tâhir gibi bir âşıkı görsün felek
Bir şehîd-i aşka mâtem eylesin hayl-i melek
Sûzişim âfâka versin âteşîn bir tatlı renk
Yak, bitir, mahvet beni ey âteş-i cân-sûz-ı aşk

2
Remel: Feilâtün feilâtün feilün

Sîneme cevr ile bin dâğ açıyor
Terk edip sonra o meh-rû kaçıyor
Açtığı zahma nemekler saçıyor
Terk edip sonra o meh-rû kaçıyor

Yoluna ölmeğe ben hâzır iken
Bunu isbâta dahi kâdir iken
Bir zamanlar bana cânım der iken
Terk edip sonra o meh-rû kaçıyor

3
Hezec: Mefâîlün mefâîlün feûlün

Demâdem inliyor kalb-i hazînim
İnan ca‘lî değil âh ü enînim
Yakınlaştı zamân-ı vâpesînim
Nigâh et hâlime ey meh-cebînim

Gam-ı hecrin ile ben can verirken
Ser-i bâlînimi eyle nişîmen
Yanımda son dakîkamda bulun sen
Nigâh et hâlime ey meh-cebînim

Alınca sevdiğim böyle beşâret
Ki Tâhir kaldı topraktan ibâret
Mezârım çiğneyip eyle ziyâret
Nigâh et hâlime ey meh-cebînim

4
Remel: Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün

Bir feriştehsin civânım nûrdan mahlûk tenin
Ebr-i gülgûn-ı seherden olmalı pîrâhenin
Mûmiyânın almadım âğûşa haylîden senin
Gel atıl âğûşuma âğûşum olsun meskenin

Öyle küskün durma, mahzun bakma, yakma kalbimi
Dûzah-ı âzâr ü tekdîre bırakma kalbimi
Mîh-i dîvâr-ı gurûr ü nâza takma kalbimi
Gel atıl âğûşuma âğûşum olsun meskenin

Çöz, dağıt rûhum efendim zülf-i anber-fâmını
O perîşân saçların örtsün bütün endâmını
Sînemi aç eyle hayrân Tâhir-i nâ-kâmını
Gel atıl âğûşuma âğûşum olsun meskenin

5
Remel: Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün

Görmek ümmîdiyle dildârım dil-ârâmım seni
Kozlu’da çok bekledim dön çeşm-i bâdâmım seni
Gördüğümden anda ekser sîm-endâmım seni
Kozlu’da çok bekledim dön çeşm-i bâdâmım seni

Her Pazar, Cum’a orayı ey kamer-tal‘at melek
Âdetinken makdeminle reşk-i gülzâr eylemek
Sevk-ı bahtımdan mıdır kaldım gülüm! Bu hafta tek
Kozlu’da çok bekledim dün çeşm-i bâdâmım seni

On bire gelmişti sâat ortalık tenhâ idi
Her taraflar bir tecellî-hâne-i sevdâ idi
N’eyleyim cânâ cemâlin anda nâ-peydâ idi
Kozlu’da çok bekledim dün çeşm-i bâdâmım seni

Mâha karşı sen nişîmen edip ey mihr-i münîr
Tâhir-âsâ bende pâyında olup ârâm-gîr
Tâb-ı ruhsârın temâşâ idi dil-hvâh-ı fakîr
Kozlu’da çok bekledim dün çeşm-i bâdâmım seni

6
Remel: Feilâtün feilâtün feilâtün feilün

Müje-i hasret ile zülfünü fikren tararım
Dîde-i şevk ile dîdârını lâkin ararım
Seni âğûş-ı tahayyülde eğerçi sararım
Dîde-i şevk ile dîdârını lâkin ararım

Şu beni bağlayan âfâkı hayâlen gezerim
Gördüğüm şi‘r-i tabîatle dimâğı bezerim
Vâkıan hüsnüne ben onda delâlet sezerim
Dîde-i şevk ile dîdârını lâkin ararım

7
Remel: Feilâtün feilâtün feilün

Sensiz ey neşve-i rûh! Ağlıyorum
Ayrılık coşkunuyum, çağlıyorum
Ne rükûdet, ne sükûn bağlıyorum
Ayrılık coşkunuyum çağlıyorum

Sonbahâr ebri gibi dîdelerim
Dem-be-dem eşk-i tahassür dökerim
Doğ ki ey mihr-i sabâhat-eserim!
Ayrılık coşkunuyum çağlıyorum

Nigeh-i şevk ile ufka bakarım
Çektiğim âh ile kalbi yakarım
Sel gibi bahr-ı fenâya akarım
Ayrılık coşkunuyum çağlıyorum

Âh el dilber-i lâkayd-meniş!
Haste-i hecrini bekletme yetiş
Sefer-i râh-ı ademdir bu gidiş
Ayrılık coşkunuyum çağlıyorum

8
Hezec: Mef‘ûlü mefâîlü mefâîlü feûlün

Hicran gecesi yâdın ile çok oyalandım
Daldım da hayâlât ile mâzîye dayandım
Birdenbire envâr-ı hurûşâna boyandım
Aymış, o bana lem‘a veren gördüm, inandım
Baktım ona, lâkin seni sandım, seni andım

Bîdâr idi çeşmim ki cihân nûra büründü
Gökkubbenin âvîzeleri titredi, söndü
Âlem açılıp sâha-i ümmîdime döndü
Tüller arasından güneşin vechi göründü
Baktım ona, lâkin seni sandım, seni andım

9
Remel: Feilâtün feilâtün feilâtün feilün

Ne zaman bilmiyorum müddet-i hicrân bitecek
Gözdeki fâsılasız girye-i cûşân bitecek
Bitmeden ayrılığın, ömr-i perîşân bitecek
Yetiş ey rûh-ı revân! Ten bitecek, can bitecek

Rü’yetinmiş dile ma‘nâ-yı muammâ-yı hayât
Yoksa sensiz yaşamakmış bana aynıyla memât
Oldu eyyâm-ı firâkında dilimde nakarât:
Yetiş ey rûh-ı revân! Ten bitecek, can bitecek

10
Hezec: Mefâîlün mefâîlün mefâîlün mefâîlün

Bunalmışken gönül cevrinle, hecrinle, melâlinle
Samîm-i sîne inlerken cefâ-yı bî-misâlinle
Tesellî-yâb olur bir parça olsun hasb-i hâlinle
Bulur ârâm-ı hâtır rûh-ı mecrûhum hayâlinle

Hayâlin hâfızamda her vakit dem-sâz-ı sâfîdir
Cefâ bîgânedir, senden ziyâde yâr-ı vâfîdir
Vefâ-âmâl olan vicdânıma artık o kâfîdir
Tahammül eylerim hicrânına şûhum! Hayâlinle

11
Remel: Fâilâtün fâilâtün fâîlün

Çeşminin mestî-i şûriş-efkeni
Eyledi üftâde-i sevdâ beni
Aşk olup ârâmımın âteş-zeni
Bî-irâde sevdiğim! Sevdim seni

Kirpiğimde titreyen her eşk-i sâf
Aşkıma bürhân-ı safvet-ittisâf
Etmemek kâbil mi Tâhir i‘tirâf
Bî-irâde sevdiğim! Sevdim seni

12
Remel: Fâilâtün fâilâtün fâîlün

Olması kâbil mi gönlüm neşve-dâr
Ağlıyor karşımda solgun sonbahar
Hüzne müstağrak bihâr ü kûhsâr
Ağlıyor karşımda solgun sonbahar!

Dökmede dallar bütün evrâkını
Kaplamış sisler cihân âfâkını
İnletip âhı semânın tâkını
Ağlıyor karşımda solgun sonbahar!

Ey sirişk-i hasret artık sen dökül
Geçti mânendi şebâbet devr-i mül
Sanki ömrüm, gördüğüm pejmürde gül
Ağlıyor karşımda solgun sonbahar!

13
Remel: Feilâtün feilâtün feîlâtün feilün

Nice bir nâr-ı elemle a gönül! Kavrulalım
Tutuşup her ikimiz de bir avuç kül olalım
Nefh-i feyziyle garâmın ademe savrulalım
Bari sevdânın elinden yok olup kurtulalım

14
Remel: Feilâtün feilâtün feilün

Seviyor vehm ederek satma kurum
Seni ben sevmiyorum, sevmiyorum
Oldu peydâ aramızda uçurum
Seni ben sevmiyorum, sevmiyorum!

Dili âvâre edip gezdirdin
Nâr-ı hicrânın ile ezdirdin
Öyle baktın ki beni bezdirdin
Seni ben sevmiyorum, sevmiyorum!

Kalbimi müşte-i cevrin yıktı
Rûhumu pence-i zulmün sıktı
Nâleden sîne usandı, bıktı
Seni ben sevmiyorum, sevmiyorum!

Çektirip ayrılığın kaygusunu
Komadın canda safâ duygusunu
Diyorum gayri sözün doğrusunu
Seni ben sevmiyorum, sevmiyorum!

Hayli dem aşkın ile mest oldum
Düşerek pâyına da pest oldum
Artık âzâde vü serbest oldum
Seni ben sevmiyorum, sevmiyorum!

15
Remel: Feilâtün feilâtün feilün

Elemle hayli oldum sîne sad-çâk
Biraz olmak diler gönlüm feraknâk
Düşünceyle vücûdum olmadan hâk
Biraz olmak diler gönlüm feraknâk

Çal ey mutrib! Gel ey hânende cûşa,
Terennümlerle gelsin cân hurûşa
Bakıp da şevk-ı bezm-i îş ü nûşa
Biraz olmak diler gönlüm ferahnâk